Hikayemin başlangıç cümlesi yok gibi. Herşeyin bu kadar ani ve özel olduğu bir hayat aslında yaşadığım, seninle varolan, bilmiyorsun. O yüzdendir ki, hiç bir öğeyi yerli yerine koyamadan kurdum seninle o hayatımı anlatan cümleyi. O seninle varolan hayatımı!
Bir çok defa anlamlar yükledim sana. En anlamlı şey gibiydi cümlelerimin yüklemleri. Senin içindi hepsi! Hepsi senin için özendiklerimdi, yaptım, geldim, gittim. En çok ise "sevdim!"
Öznesi bir tek sendin. Hiç değişmedi. Bazen, gizledim seni. Kendimden bile sakladım! Ama hiç değiştirmedim...
Dolaylı, yer-zaman tümleçlerim hep seninle, hayalinle kuruluydu. Bazen bir deniz kıyısında, bazense en anlamlı şarkının içinde seninleydim.
Fakat ben bu cümleyi en çok seni sahiplendiğim zaman sevdim! O yüzdendir ki adına eklediğim küçük bir ekti senden asla vazgeçirmeyen! Hep isteten, hiç pes ettirmeyen.
Adının sonunda ki ekin dediği gibi,benimsin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder